پاورلیفتینگ و مشکلات همیشگی

مثل اینکه مشکلات این ورزش مدال آور ولی مظلوم ! تمومی نداره . در شرایطی که 2 ماه از آغاز سال 1386 می گذره و تموم فدراسیون ها و هیئت ها سر و سامون جدیدی گرفتن و برنامه های هدفمندی برای آینده مدون کردند ، پاورلیفتینگ همچنان در بلاتکلیفی به سر می بره . این در شرایطیه که در حال حاضر پاورلیفتینگ به عنوان زیرمجموعه فدراسیون پرورش اندام ! باید از حمایت های این فدراسیون برخوردار باشه ولی در حال حاضر پرورش اندامی ها نه این زیر مجموعه رو تایید می کنن تا پاورلیفتر ها تکلیفشونو بدونن ، نه تکذیب که در اون صورت هم باز از بلا تکلیفی خیلی بهتر میشه !

در این گیر و دار تیم ملی پاورلیفتینگ ایران هم قراره اواخر اردیبهشت در مسابقات قهرمانی آسیا در چین تایپه قدرتنمایی  کنه و خوشبختانه مسئله ای هم برای اعزام پیش نیومده . ولی نکته ای که دهن همه رو از تعجب باز گذاشته اینه که پاورلیفتر های تیم ملی باید خرج این سفر برون مرزی رو از جیب مبارک پرداخت کنن !!!

یکی نیست بگه اگه این بنده خداها که اکثرا شانس مدال اون هم از نوع مرغوبش رو دارند ، اعضای تیم ملی ایران هستن و زیر نظر فدراسیون پرورش اندام دارن فعالیت می کنن ، دیگه ماجرای پرداخت هزینه اقامت و بلیط و ... چه صیغه ایه ؟

هیچ جای دنیا هم به همچین پدیده ای برخورد نمیکنیم که تیمی رو  بدون برگزاری اردو و توجهات ویژه فدراسیون به مسابقات اعزام کنن  ! و صد البته اون تیم از خجالت مدال ها هم حسابی در بیاد !

با همه این تفاسیر و عدم حمایت ها وقتی پاورلیفتینگ با یه سبد مدال از مسابقات برگشت ، تازه نطق آقایون باز میشه و همه با به به و چه چه از مدیریت مدبرانه و حمایت های بی دریغشون می گن  که دل همه رو آب می کنه که صد البته برای اونایی که خارج گود بودن قابل باوره و لا غیر !

بارها گفتیم و باز هم میگیم . مسئولین ( ورزش ) ما از یک رشته ورزشی  چه انتظاری دارند ؟ آیا چیزی جز کسب مدال و افتخارآفرینی برای کشورمونه ؟ اگر اینچنین باشه که قاره کهن در سیطره قدرت پاورلیفترهای ایرانیه و در مسابقات آسیایی کمتر حریفی برای بچه های ما مشکل ساز میشن . اگر هم مشکل پرورش استعدادهاست ، با نگاهی به ترکیب تیم های ملی و باشگاهیمون میتونیم جواب سوالمون رو بگیریم . نوجوانان و جوانان زیادی در این رشته فعالیت دارند که اگه به همین روال پیش بره فرصتی برای شکوفایی استعداد ها باقی نمیمونه . گاهی به فکر می افتم که اگه زحمت و همت برخی پیشکسوت ها و مربیان قدیمی این رشته و تلاش مستمر و بدون چشمداشت این عزیزان نبود واقعا چی به سر این ورزش می اومد ؟

باید فکر چاره بود ...